Cem Karaca’nın vefat etmeden kısa süre önce çıkardığı ŞİİR Kitabıdır.

Hani ara sıra efkar basar da insanı, içini kağıda dökmek istersin, bunlar da öyle “gine efkar bastı gönlümü” makamından bir tür denemeler. Taa 1950’lerin sonundan bu yana, bugüne kadar yazdığım ve asla şiir adını vermeye cesaret edemediğim türden işçilikler öyle.

Bazen bir dosta kâğıdına bazen bir peçetenin arkasına yazıverdiğim içimden gelen şeyler. Bunları böylece yazdım. İçimden düştüğü gibi Bir gazal’ın bir dişi gazala düştüğü gibi.

Öncelikle bunları derleyip toparlayan sevgili karım İlkim’e sonra bana bu yolu açan Toto KARACA babam Mehmet KARACA’ya ve oğlum Mehmet Emrah KARACA’ya çok teşekkür ederim. 

Ancak, bu darmadağınıklığı biraraya getiren İlkim’e birincime, dişime, dişi Karaca’ma sağol varol hep yanımda ol diyorum. 

Cem KARACA

sen deli efkarım deli
ikimiz şaşırdık yolu
viranda baykuş misali
ötme deli rüzgar ötme

dağdan düşen sel gibiyim
karla yüklü dal gibiyim
kurumuş gazal gibiyim
beni dört bir yana atma